یا حبیبی!!!
هر آنچه که در این سرزمین خاکی گشتم , جز روی ماهت چیزی نیافتم ....
ای رفیقی که ,در هر لحظه از این عمر,در کنارم هستی و مرا همچون کودکی نابالغ,در اغوش گرم خود میفشاری.... یا رفیق من لا رفیق له...
می دانم رسم بندگی ,پروانگی است ...
خدایااا!!
این پروانگی را به ما بیاموز !!
تا در نور الهی ات,شعله ور شویم و بسوزیم!!
و من الله توفیق
